Al wandelend door het park zie ik een moeder die met haar dreumes op het grasveld zit. Het kereltje heeft een grassprietje in zijn knuistjes en kijkt er aandachtig naar. In het voorbijgaan voel ik me geraakt: wát een onbevangenheid. Al verder lopend kauw ik wat verder op de grote schoonheid van onbevangen zijn. Ik mijmer over wat onbevangen zijn eigenlijk inhoudt… Niet ‘bevangen’ zijn door iets… niet gevangen in angst, in oordelen. Geen plaatjes over wat ‘goed’ is en wat ‘fout’. Geen verwachtingen hoe de ander of jijzelf zou moeten zijn, zou moeten doen of vooral zou moeten laten. In basis gaat onbevangenheid over vrij zijn, leven vanuit een open hart waarvandaan het stroomt, alles aannemend wat er is.
Eigenlijk kan onbevangenheid er alleen maar zijn, als er acceptatie is. Van jezelf, van de ander, van wat het leven op je pad brengt. Overgave.
Als klein kind weten we niet beter: we oordelen niet, we kaderen niet, we hebben geen verwachtingen. Alles is zoals het is, energie stroomt vrij door ons. Maar al heel snel komen daar zoveel lagen overheen. Onze opvoeders leren ons wat ‘hoort’ en wat ‘niet hoort’. Onbewust daarin vaak ook hun eigen onverwerkte thema’s meegevend. En op onze verdere weg naar en in volwassenheid komen er alleen maar meer lagen overheen. We bezeren ons in contact met leraren, met vrienden, in de omgang met ouders, in de liefde, in samenwerking op het werk.
Je gaat inhouden, omdat je je eerder bezeerd hebt en je wilt voorkomen om oude wonden open te halen. Je doet alles om maar niet wéér geraakt te worden in pijnlijke stukken. Je spreekt je niet meer helemaal uit naar een ander. Of je bewapent je zo dat de ander terug vecht of zich ook verschranst. Of je blijft in je comfortzone in plaats van je dromen te volgen. Want het idee te falen weerhoud je ergens voluit voor te gaan. En zo leef je met de handrem erop. Delen van jezelf doen niet meer meer, die juist zo’n potentie in zich hebben. Je bent ‘bevangen’ geraakt door je ervaringen, de (onbewuste) overtuigingen waarmee je de wereld in kijkt, je (zelf)twijfels, je angsten. Het blokkeert een deel van je vrije levensgeluk.
Deze patronen zijn ook zichtbaar in je lijf: je lichaamshouding maakt duidelijk waar je fysiek vasthoudt, je adem komt in bepaalde delen van je lijf niet meer. Je hebt terugkerende pijnklachten in bepaalde lichaamsdelen. Delen waar het niet meer stroomt, waar de energie blokkeert.
De katalysator voor je levensgeluk is om onbevangenheid weer welkom te heten in jezelf en in het contact met anderen. De laag van puurheid achter de maskers. Jezelf inbrengend, zonder angst om niet oké te zijn. Zonder plaatje wanneer het ‘goed’ zou zijn en wanneer niet (met daaraan gekoppeld falen of teleurstelling). Niets wat overschreeuwt hoeft te worden, niets wat verstopt hoeft te blijven. Niet wegduikend voor wat spannend is in jezelf of in de verbinding met de ander.
Onbevangen zijn is nog een hele klus, want het vraagt jouw open hart en nieuwsgierige aanwezigheid. Het vraagt voorbij je eigen pijn, angsten en projecties naar de ander en jezelf te kijken. Maar wat een onvoorstelbare rijkdom ligt er verscholen als je dat doet! Leven vanuit onbevangenheid leidt tot innerlijke vervulling.
5 wegen om het pad van onbevangenheid te bewandelen
1. Open je voor schoonheid. Wandel in de natuur. Kijk vanuit verwondering naar de lucht, de zon, de maan, bomen, bloemen, dieren. Zet al je zintuigen open. Geniet van de schoonheid van klank, zet muziek aan die jou raakt, met helende teksten. Als vanzelf voel je je hart opengaan en de harde randjes die je hebt opgebouwd smelten.
2. Leef vanuit het diepe besef dat alles verbonden is. In de Maya cultuur (oa Mexico) is een traditionele groet: ‘In lak’ech’. Wat zoveel betekent als ‘ik ben een andere jij’. We zijn allemaal verbonden. Als je de ander eert, eer je jezelf. Neem deze wijsheid mee in ieder contact dat je maakt. Ont-moet de ander met aandacht; of het nu een collega op je werk is, je kind, je levenspartner, een vriend(in) of door te glimlachen naar een onbekende buiten. Maak écht contact en besef dat we allemaal mensen zijn die ieder op onze eigen manier invulling geven aan en stoeien met het leven. Wees oprecht nieuwsgierig en zie de schoonheid in de ander (ook als de ander vooral terecht gekomen is in zijn/haar schaduwkant. Zie de pijn daarachter en de potentie van talent & kwaliteit).
3. Open je lijf. Zodat het daar waar het vast zit weer kan gaan stromen. Doe yoga oefeningen om je borst- en hartgebied te openen. Adem diep in en breng de adem naar alle plekken waar je anders niet komt. Dans. Zing. Alles om jezelf los te maken.
4. Bevrijd je van emotionele ballast. Herken en erken waar jij in contact niet onbevangen bent. Vanuit (oude) kwetsuren ben je je ooit gaan pantseren ter bescherming. Waar ben jij maskers op gaan zetten? Wat probeer(de) je daarmee te beschermen? Geef tijd en aandacht aan die gekwetste delen in jezelf. Geef het al jouw liefde, zodat het kan helen. Zodat het weer zacht kan worden. Alleen dan kan het masker af en kan onbevangenheid weer door je heen stromen.
5. Kies voor liefde & onbevangenheid, steeds opnieuw. Jij bent de dirigent in je leven. Door de betekenis die jij geeft aan dat wat je ervaart creëer je je eigen werkelijkheid. Jij kan kiezen om steeds opnieuw te kijken vanuit openheid, verwondering en onbevangenheid. Naar jezelf, naar de ander, naar het leven. In ieder moment kan je kiezen, herinner jezelf hier steeds opnieuw aan.
